Peygamber Efendimizinsav dilinden peygamberliğin devamı

Hazreti Resulüllah’ın^sav “Hatemünnebiyyin”oluşuyla ilgili ayet-i kerime H.5 senesinde inmiştir. Bu ayetin inişinden sonra H.9 senesinde Hz. Resulüllah’ın^sav oğlu Hz. İbrahim vefat etmiştir. O vefat edince Hz. Resulüllah^sav şöyle buyurdu:

’’ عن ابن عبّاس قال: لما مات إبراهيم ابن رسول الله ﷺ، وقال: إن له مرضعا في الجنة، ولو عاش لكان صدّيقا نبيّا ولو عاش لعتقت أخواله القبط وما استرقّ قبطيّ (ابن ماجه، کتاب الجنائز، باب ما جاء في الصلاة على ابن رسول الله ﷺ وذكر وفاته)

“İbn-i Abbas’ın^ra rivayetine göre, Resulüllah’ın^sav oğlu Hz. İbrahim vefat edince, o şöyle buyurdu: “Cennette onu emzirecek birisi bulunmaktadır. Eğer o yaşasaydı hak peygamber olurdu.”[1]

Eğer Hz. Resulüllah^sav mutlak manada “Son Peygamber” olsaydı; o zaman onun, “oğlum Hz. İbrahim yaşasaydı peygamber olamazdı çünkü ben Hatemü’n Nebiyyinim” manasında bir söz söylemesi gerekirdi. Ama görüldüğü gibi Hz. Resulüllah^sav bunun tersine “Oğlum yaşasaydı hak peygamber olurdu” buyurmuştur.

Buna benzer başka bir hadis-i şerif şöyledir:

“لما توفي إبراهيمُ أرسل النبيّ ﷺ إلى أمه “مارية” فجاءته وغسلته و کفنته، وخرج به وخرج الناس معه فدفنه. وأدخل ﷺ يده في قبره فقال: أما واللّٰه إنه ـه لنبيّ بن نبي ۔ “

(الفتاوى الحديثية لأحمد شهاب الدين المكي، ص ١٧٦)

“İbrahim vefat edince Hz. Resulüllah^sav annesi Hz. Mariye’yi^ra çağırdı. O, gelip ona gusül verdi ve kefen giydirdi. Hazreti Resulüllah^sav diğer insanlarla beraber çıktı ve oğlunu mezara koydu. Daha sonra mübarek elini mezarın içine doğru uzattı ve: “Allah adına yemin olsun ki o, peygamber oğlu peygamberdir” buyurdu.[2]

Ehl-i Sünnet’in ileri gelen imamlarından büyük hadis âlimi İmam Molla Aliyyü’l Karî^ar bu hadisi şöyle izah etmiştir:

’’ ومع هذا لو عاش إبراهيم وصار نبيا، وكذا لو صار عمر نبيا لكانا من أتباعه عليه الصلاة والسلام كعيسى والخضر وإلياس عليهم السلام. فلا يناقض قوله تعالى : ’وخاتم النبيين‘ إذ المعنى أنه لا يأتي نبي بعده ينسخ ملته و لم يكن من أمته.”

(الأسرار المرفوعة في الأخبار الموضوعة لملا على القاري ص ۱۹۲)

“Eğer Hz. İbrahim^ra yaşasaydı ve peygamber olsaydı; keza eğer Hz. Ömer^ra peygamber olsaydı; İsa, Hıdır ve İlyas^as gibi onlar da Hz. Resulüllah’a^sav tabi olurdu. Hz.Peygamber Efendimizin^sav bu hadisi “Hatemü’n Nebiyyin” ayetine ters düşmemektedir, çünkü Hatemü’n Nebiyyin ayetinin anlamı şudur: Peygamber Efendimizden^sav sonra onun şeriatını sona erdirecek ve ümmeti arasından olmayan bir peygamber gelmeyecektir.”[3]

İmam Molla Aliyyü’l Karî’nin açıklamasından da anlaşıldığı gibi Hz. Resulüllah’ın^sav Hatemü’n Nebiyyin oluşundan sonra mutlak manada peygamberliğin kapısı kapatılmamıştır. Sona ermiş olan; şeriat sahibi peygamberin gelmesi ve onun ümmeti arasından olmayan peygamberin gelişidir.Derleyen: Raşit Paktürk

---

[1] İbn-i Maceh; Kitabü’l Cenaiz

[2] El-Fatava el Hadisiye; Ahmed Şehabüddin Mekkî s.176

[3] El-Esrarü’l Merfua fil ahbari’l Mevzua, Molla Aliyyü’l Kârî, s.192