Birinci Halifenin Küsûf Namazı ve Tarihi Konuşması

Vadedilen Mesih’in ^as birinci Halifesi Mevlevî Hekim Nuruddin ^ra 14 Ocak 1907’de güneş tutulduğunda Kadiyan’da, Küsûf (güneş tutulması) namazı kıldırıp bir konuşma yaptı ve şöyle dedi;

“Allah-u Teâlâ Peygamber Efendimize^sav Ahzap suresi 47. ayette سِرَاجاً مُنِیْرًا (aydınlatan güneş) demiştir… O Gerçek Güneş^sav,güneşin bazen tutulduğunu ve bazı sebeplerden dolayı yeryüzündekilerin güneşin nurundan faydalanamadığını görünce, benim nuruma da mani olan buna benzer engeller çıkabilir düşüncesiyle içi burkuldu. Bundan dolayı o, güneşin ışığı eskiden olduğu gibi yeryüzüne gelmeye başlayıncaya kadar sadaka, dua, istiğfar ve namaza devam etti.

Her mümin, Peygamber Efendimize^sav itaati nispetince onun nurundan nurlanır, tıpkı oğulun babasının etkisinde kaldığı gibi. Bundan dolayı Allah-uTeâlâ:

مَا کَانَ مُحَمَّدٌ اَبَاۤ اَحَدٍ مِّنۡ رِّجَالِکُمۡ وَلٰکِنۡ رَّسُوۡلَ اللّٰہِ وَخَاتَمَ النَّبِیّٖنَ

buyurmaktadır. Yani; Hz. Resulüllah’ın^sav cismanî oğlu yoktur ama manevi oğulları sayısızdır. Bundan dolayı her mümin böyle bir manzara (güneş tutulması) gördüğünde, kendi nurunun da başkalarına ulaşmasına bazı sebepler engel teşkil edebilir korkusuyla kaygılanır ve kaygılanması da gerekir. Bundan dolayı o, musibetin ortadan kalkması için gerekli yollara başvurur, sadaka verir, istiğfar eder ve zorluk zamanında Peygamber Efendimizin^sav namaza durduğu gibi namaza durur. Eninde sonunda Allah’ın^cc rahmeti coşar ve güneşin ışığını engelleyen sebeplerin kalktığı gibi, dua ve istiğfar ile müminin feyzine mani olan şeyler ortadan kalkar… Siz de Aydınlatan Güneş’in^sav oğullarısınız. Bundan dolayı nurunuzun insanlara ulaşması için bütün gereken yollara başvurunuz.” (Hutubat-ı Nur, Sayfa 244)